از هر طرف از هر سو

مهتاب خاطره ای هستم کنده شده از خواب یکرنگ

من همه دلهای خاموش جهانم

این رو یک دوست 8 سال پیش برام نوشته بود.امروز از خوندنش لذت بردم.

بعد از ظهر یک کار استودیی داشتم و بعد اون همینطور بی هدف رانندگی میکردم.

روزهای عجیبی رو سپری میکنم.روزهایی سرشار از اتفاقات مختلف.

دیروز شدیداً عصبی بودم.

حس میکنم اون قد از خودم برای سایرین مایه میذارم که وقتی بی توجهی و بی ملاحظگی بعضی افراد رو میبینم حا لم  بد میشه.

آخه چه قد من .........

همه تو این دنیا خودشون رو عقل کل میدونند.

یکبار یک دوستی میگفت آنچه که خداوند به عدالت توزیع کرده عقله ...... چرا که همه خودشون رو عقل کل میدونند..

حالا میبینم که راست گفته چون اطرافم پر از آدمهایی شده که فکر میکنند خیلی میدونند و من هم بی چون و چرا قبولشون دارم اما سخت در اشتباهند.

این افراد مرز احترام و تائید رو نمیدونند.

از یک نفر که یک زمانی خیلی عزیز بود برام ممنونم که این امکان رو داد که افراد رو اونطور که هستند ببینم و بشناسم.

اما این هم خیلی خوب نیست چون عذاب میکشی و رنج میبری از اینکه این همه آدم دورت هستند اما تعداد اونهایی که واقعاً آدم هستند حتی به تعداد انگشتای دست هم نمیرسه.

واسه همینه که تنهایی رو ترجیح میدهم.

دوست دارم خودم باشم و خودم و زندگی رو لحظه به لحظه با خودم حس کنم.

 

من مهتاب خاطره ای هستم خیس شده در باران.................